Opmerking over de inhoud: dit artikel bevat afbeeldingen die verwijzen naar gewelddadig racisme.
Cartoonachtige figuren. Symbolische karakters. Aangrijpende bijschriften. Politieke cartoons hebben een lange geschiedenis van het omzetten van meningen in beeld en het gebruiken van die beelden om tot nadenken en/of actie te inspireren. Van het bespotten van koning George III tot het opnemen tegen Trump en Biden, deze tekeningen weerspiegelen zowel de gedachten van de cartoonist als de grotere stromingen die op een bepaald moment door de samenleving kunnen stromen. Vaak gezien als een manier om de waarheid aan de macht te brengen, soms met humor, hebben politieke cartoons een blijvende rol als middel tot reflectie en politiek commentaar.
Politieke cartoons begonnen wijdverbreid te worden aan het einde van de 18e eeuw, toen de beschikbaarheid van kranten, in combinatie met de vooruitgang in goedkopere drukmethoden, hun vermogen om op grote schaal te worden verspreid vergrootten. Deze afbeeldingen, die vaak voorkomen in kranten, pamfletten of gewoon op papier in een openbare ruimte, waren bedoeld om in korte tijd een mening over te brengen aan een grote groep mensen. Terwijl revoluties, waaronder de Haïtiaanse, Franse en Amerikaanse, de wereld deed schudden, pakten cartoonisten aan beide kanten hun pennen op en gebruikten gemeenschappelijke symbolen om op grotere schaal te communiceren. Vooral in een tijd waarin geavanceerde geletterdheid misschien beperkt was, waren deze cartoons een manier om snel met een breder publiek te communiceren.
Een van de eerste van deze afbeeldingen, en zeker een van de meest duurzame, was de Join or Die-slangenhoutsnede gemaakt door Benjamin Franklin om eenheid in de Amerikaanse koloniën te inspireren als tegenwicht tegen de Franse agressie. Franklin, de uitgever van de Pennsylvania Gazette gebruikten het beeld in die tijd om zowel een verdeelde groep kolonies te inspireren als een impliciete suggestie te doen dat degenen die zich niet aansloten gevaar en mogelijk de dood onder ogen zouden zien. Franklin’s gebruik van eenvoudige en suggestieve beelden, samen met zijn gebruik van de StaatscourantDoor zijn verspreiding en zijn positie als prominente figuur in de koloniën, werd het beeld een iconisch beeld dat uiteindelijk het grotere conflict tussen de Amerikaanse koloniën en Groot-Brittannië symboliseerde.
Politieke cartoons bleven een rol spelen bij grote gebeurtenissen in de achttiende en negentiende eeuw. Vooral toen monarchieën republieken werden, betekende nieuwe vrijheid van meningsuiting en de pers dat kritiek op de machthebbers meer werd toegestaan dan voorheen. Politieke cartoons werden een essentiële manier om populaire meningen van de dag samen te vatten, en het archief van dergelijke afbeeldingen kan een kijkje geven in de belangrijkste gebeurtenissen van die tijd. uit nummers van afschaffing en slavernij tot kolonisatie en expansie, creëerden deze illustraties gedenkwaardige presentaties van actuele gebeurtenissen, vooral in een tijd voordat foto’s algemeen beschikbaar waren in kranten. Inclusief gedenkwaardige politieke cartoons uit de 19e eeuw degenen die de Amerikaanse president Andrew Jackson bekritiseren als meer een monarch dan een president, aangrijpende tekeningen die de mislukkingen van de wederopbouw illustrerenen tekenfilms die sociale problemen zoals kinderarbeid aanpakken. Hoewel over elk van deze kwesties ook werd nagedacht in nieuwsartikelen en hoofdartikelen, waren de beelden die werden gepresenteerd door politieke cartoons vaak duurzamer en opvallender.
Een van de belangrijkste Amerikaanse politieke tekenfilmartiesten van deze tijd was Thomas Nasteen in Duitsland geboren kunstenaar die duizenden van zijn cartoons publiceerde in Harper’s Weekly en wordt gecrediteerd met het populariseren van de symbolen van ezels en olifanten voor Democraten en Republikeinen in cartoons, evenals geïllustreerde afbeeldingen van Uncle Sam. De stijl van Nast was typerend voor cartoonisten van zijn tijd, die zeer realistische zwart-wittekeningen gebruikten die vaak vertrouwden op geïdealiseerde stijlfiguren van figuren als Lady Liberty om de Verenigde Staten te symboliseren. Naarmate cartoons zich verder ontwikkelden en afdrukken in kleur uiteindelijk beschikbaar kwam voor kranten, maakte deze stijl plaats voor de meer cartoonachtige stijl die tegenwoordig gebruikelijk is in politieke cartoons.
Bijna honderd jaar later, twintigste-eeuwse cartoonist Herbert Block kwam naar voren als een belangrijke commentator, via cartoons, op de gebeurtenissen van die tijd. Blocks creaties hadden niet alleen een informelere uitstraling dan eerdere kunstenaars, maar hij pakte ook vaker sociale kwesties en buitenlandse zaken aan dan eerdere politieke cartoonisten. Terwijl sommige van zijn cartoons zich concentreerden op unieke gebeurtenissen, zouden de meeste van hen de lezers van vandaag bekend voorkomen door: het aanpakken van onderwerpen als inflatie, racisme, inkomensongelijkheid en campagnefinanciering. Block was niet bang om te wijzen op de tekortkomingen in de samenleving, of dat nu betekende het opnemen van figuren als de in ongenade gevallen president Nixon, of het publiceren van cartoons over racisme en hypocrisie in het Amerikaanse christendom, en hij gebruikte politieke cartoons als een manier om blijvende berichten over te brengen aan lezers.
Politieke cartoons blijven tegenwoordig de aandacht van lezers trekken door symbolische beelden te creëren van kwesties waarover velen een uitgesproken mening hebben. Tegenwoordig zijn politieke cartoons meer dan ooit beschikbaar via internet, en cartoonisten kunnen spelen met kleur, stijl en digitale hulpmiddelen om hun eigen unieke afbeeldingen binnen het medium te maken. Naarmate informatie een nog visueler medium wordt, zullen deze beelden blijven bestaan en een impact hebben op het openbare gesprek.
